Escape Plan – Kaçış Planı

Hapishane filmleri benim özel ilgi alanıma giriyor. İzlediğim ilk hapishane filmi Tim Robbins ve Morgan Freeman’ın başrollerinde oynadığı The Shawshank Redemption. (Namı diğer Esaretin Bedeli) Ondan seneler önce çekilmiş olmasına rağmen Clint Eastwood’un mükemmel Escape From Alcatraz filmini çok sonra keşfettim. Adanın ortasındaki hapishaneden kaçış. Hem de gerçek hayattan uyarlama. Ondan sonra Oz dizisini izledim. Gerçi Oz hapishaneden kaçışı anlatmıyor ama çok daha fazla şeyler anlatıyor diyebilirim. Sonra efsane hapisten kaçış dizisi Prison Break’i hayatıma girdi ki zaten Türkiye’de birçok kişi bu diziden sonra yabancı dizi izleme alışkanlığı edinmiştir diye düşünmekteyim.  En son olarak da Russell Crowe’un The Next Three Days filmini izledim. Burada kahraman kendi kaçmıyor ama suçsuz olduğunu düşündüğü eşini hapisten kaçırmaya çalışıyor. Garibim ailesini kurtarayım diye yapmadığı kalmıyor. Ne hikmetse bu filmi Türkçe’ye çevirenler Kaçış Planı diye çevirmeyi uygun görmüşler.

Son olarak Sylvester Stallone ve Arnold Schwarzenegger yıllar sonra bir araya gelmişler. Gerçi yıllar önce bir araya geldiklerini de hiç hatırlamıyorum.  Mikael Håfström’ün yönettiği Kaçış Planı,  isminden de anlaşılacağı üzere yeni bir hapishaneden kaçış filmi.  Ray Breslin (Sylvester Stallone) hapishaneden kaçış uzmanı. Bir suçlu gibi hapishanelere girip bir kaçış planı yapıp hapishaneden kaçıyor. Derken Ray Breslin’in yakalayıp yakalayacağı bütün açıklar kapatılmış bir hapishane inşa ediliyor.  Kendisi de bu hapishaneye düşüyor ama bu sefer işler biraz karışık ve  azılı bir suçlu  Emil Rottmayer’la (Arnold Schwarzenegger) hapishaneden kaçması icap ediyor ve olaylar gelişiyor.

Filmde inşa edilen tam teşekküllü, kaçılması imkansız hapishanedeki mahkumların çeşitliliği Oz dizisini andırıyor. Özellikle Müslüman mahkumlar Oz’dan fırlamış gibi.  Filmi izlemeden önce sosyal medyada hakkında yazılan yorumlara bakma gafletine düştüğüm için biraz isteksiz izlemiştim açıkçası. Lakin ki izleyince iyi ki izlemişim dedim.  Kaçışsa kaçış, heyecansa heyecan daha ne olacak ki?